تورگور پوست-Skin turgor- و اطلاعالات تکمیلی آن
معرفی تورگور پوست:
تورگور پوست یک جنبه اساسی ارزیابی فیزیکی است که کادردرمان اغلب برای ارزیابی وضعیت هیدراتاسیون و سلامت کلی بیمار از آن استفاده می کنند. برای دانشجویان ، درک تورور پوست برای ارزیابی دقیق بیمار و ارائه مراقبت مناسب ضروری است. در این مقاله، تورور پوست را با جزئیات بررسی خواهیم کرد، از جمله تعریف آن، تکنیک‌های ارزیابی، اهمیت، پیامدهای مراقبت از بیمار، شیوع، ملاحظات دارویی و تشخیص‌های.
تورگور پوست چیست؟
تورگور پوست به خاصیت ارتجاعی یا توانایی پوست برای بازگشت به حالت اولیه پس از کشیده شدن یا فشرده شدن اشاره دارد. با نیشگون گرفتن یا بلند کردن آرام یک چین پوست و مشاهده سرعت بازگشت آن به موقعیت طبیعی خود ارزیابی می شود. پوست سالم و هیدراته شده به طور معمول تورگر خوبی از خود نشان می دهد، در حالی که پوست دهیدراته ممکن است کشیده و انعطاف پذیرتر به نظر برسد.
تکنیک های ارزیابی تورگور پوست:
ارزیابی ر پوست شامل تکنیک های ساده و غیر تهاجمی است که می تواند در طول معاینات فیزیکی معمول انجام شود.
برای ارزیابی تورگور پوست:
1. ناحیه ای از پوست را روی ساعد، شکم یا سینه بیمار انتخاب کنید.
2. به آرامی پوست را بین انگشت شست و سبابه خود فشار دهید.
3. پوست را کمی دور از بافت های زیرین بلند کنید.
4. مشاهده کنید که پوست پس از رها شدن با چه سرعتی به موقعیت طبیعی خود باز می گردد.
اهمیت تورگور پوست:
تورگور پوست یک شاخص ارزشمند از وضعیت هیدراتاسیون و سلامت کلی است. تورگر کافی پوست نشان‌دهنده هیدراتاسیون مناسب و پرفیوژن طبیعی بافت است، در حالی که کاهش تورگور پوست ممکن است نشان‌دهنده کم‌آبی، از دست دادن مایعات یا اختلال در گردش خون باشد. تغییر در تورگور پوست همچنین می‌تواند نشان‌دهنده برخی شرایط پزشکی مانند کم آبی، سوء تغذیه یا اختلالات کشسانی پوست باشد.
پیامدهای مراقبت از بیمار:
درک تورور پوست به پرستاران اجازه می دهد تا وضعیت هیدراتاسیون بیماران را ارزیابی کرده و به طور مناسب برای حفظ یا بازگرداندن تعادل مایعات مداخله کنند. مداخلات پرستاری مرتبط با ارزیابی تورگور پوست ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. نظارت بر دریافت و خروجی مایعات: پرستاران برای ارزیابی دقیق وضعیت هیدراتاسیون مایعات دریافتی و خروجی بیماران را پیگیری می کنند. این شامل نظارت بر مصرف خوراکی، مایعات داخل وریدی، برون ده ادرار و سایر از دست دادن مایعات است.
2. درمان آبرسانی مجدد: برای بیمارانی که تورگور پوست کاهش یافته نشان دهنده کم آبی بدن هستند، پرستاران ممکن است از درمان آبرسانی مجدد مانند تجویز مایعات داخل وریدی یا تشویق به مصرف مایعات خوراکی استفاده کنند.
3. آموزش بیمار: پرستاران به بیماران و مراقبان در مورد اهمیت هیدراتاسیون کافی و علائم کم آبی آموزش می دهند. آنها ممکن است راهنمایی هایی را در مورد حفظ مصرف مایعات مناسب، به ویژه در جمعیت های پرخطر مانند افراد مسن یا مبتلا به بیماری های مزمن ارائه دهند.
4. همکاری با تیم مراقبت های بهداشتی: پرستاران با سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی مانند پزشکان، متخصصان تغذیه، و فیزیوتراپیست ها همکاری می کنند تا برنامه های مراقبت جامعی را ایجاد کنند که نیازهای هیدراتاسیون را برطرف کرده و نتایج مطلوب بیمار را ارتقا دهد.
شیوع :
کم آبی یک مسئله شایع است، به ویژه در میان جمعیت های خاصی مانند افراد مسن و بیماران بستری در بیمارستان. مطالعات نشان داده است که تا 20 درصد از افراد مسن به طور مستقل در جامعه زندگی می کنند و تا 40 درصد از بیماران بستری در بیمارستان دچار کم آبی بدن می شوند.
ملاحظات دارویی:
در موارد کم آبی شدید یا از دست دادن مایعات، مداخلات دارویی ممکن است برای بازگرداندن تعادل مایعات ضروری باشد. مایعات داخل وریدی، مانند سالین ایزوتونیک یا محلول رینگر لاکتات، معمولاً برای پر کردن سریع حجم مایع و الکترولیت ها تجویز می شوند. در برخی موارد، محلول های آبرسانی خوراکی حاوی الکترولیت ممکن است برای کم آبی خفیف تا متوسط استفاده شود.
تشخیص های پرستاری:
تشخیص‌های پرستاری مرتبط با ارزیابی تورگور پوست ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. کمبود حجم مایعات: این تشخیص پرستاری زمانی قابل استفاده است که مصرف مایعات ناکافی یا از دست دادن مایعات بیش از حد وجود داشته باشد که منجر به کم آبی و تغییر در تورگور پوست می شود.
2. خطر اختلال در یکپارچگی پوست: کاهش تورور پوست ممکن است با خاصیت ارتجاعی ضعیف پوست همراه باشد و خطر شکستگی پوست و زخم های فشاری را افزایش دهد.
3. کمبود دانش: بیماران و مراقبان ممکن است در مورد شیوه های مناسب هیدراتاسیون و اهمیت تورور پوست آگاهی نداشته باشند که نیاز به آموزش و حمایت پرستاران دارد.
تهیه شده توسط تیم تولید محتوای علادیار
