فونتانل ها: راهنمای آموزشی برای دانشجویان
معرفی:
فونتانل ها که اغلب به آنها “نقاط نرم” گفته می شود، ویژگی های تشریحی هستند که در جمجمه نوزادان یافت می شوند. این نواحی از بافت همبند تشکیل شده و امکان انعطاف پذیری در هنگام زایمان و رشد سریع مغز در اوایل دوران نوزادی را فراهم می کند. دانشجویان باید اهمیت فونتانل را برای ارزیابی صحیح و نظارت بر سلامت نوزادان درک کنند. هدف این مقاله ارائه یک درک جامع از فونتانل ها، از جمله آناتومی، عملکرد، تکنیک های ارزیابی، اهمیت بالینی، شیوع، ملاحظات دارویی و تشخیص های است.
آناتومی فونتانل:
فونتانل ها در محل اتصال استخوان های جمجمه نوزاد قرار دارند و توسط غشاهای سخت پوشیده شده اند. دو فونتانل اصلی وجود دارد:
1. فونتانل قدامی: در بالای جمجمه جایی که استخوان های پیشانی و جداری به هم می رسند. این بزرگترین فونتانل است و معمولاً 2 تا 3 سانتی متر قطر دارد.
2. فونتانل خلفی: در پشت جمجمه جایی که استخوان های جداری و اکسیپیتال به هم می رسند. کوچکتر از فونتانل قدامی است و ممکن است در چند ماه اول زندگی بسته شود.
عملکرد فونتانل:
فونتانل چندین عملکرد مهم را در نوزادان انجام می دهد، از جمله:
1. تسهیل زایمان: فونتانل ها به جمجمه اجازه می دهند در طول زایمان کمی فشرده شود و عبور از کانال زایمان را آسان می کند.
2. رشد مغز: ماهیت نرم و انعطاف پذیر فونتانل رشد سریع مغز نوزاد را در سال اول زندگی سازگار می کند.
3. نظارت بر فشار داخل جمجمه ای (ICP): فونتانل ها ناحیه قابل لمسی را برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی فراهم می کنند تا تغییرات ICP را ارزیابی کنند. فونتانل های برآمده ممکن است نشان دهنده افزایش فشار باشد، در حالی که فونتانل های فرو رفته ممکن است نشان دهنده کم آبی بدن باشد.
تکنیک های ارزیابی فونتانل:
ارزیابی فونتانل ها نیازمند رویکردی ملایم و منظم است. دانشجویان باید:
1. فونتانل ها را لمس کنید: دانشجویان با استفاده از بالشتک های انگشتان خود باید به آرامی فونتانل ها را از نظر اندازه، شکل و کشش احساس کنند. فونتانل های معمولی باید صاف یا کمی افسرده شوند.
2. به ظاهر فونتانل توجه کنید: به هر گونه ناهنجاری مانند برآمدگی، فرورفتگی یا تنش فونتانل توجه کنید. ناهنجاری ها ممکن است نشان دهنده پاتولوژی زمینه ای باشد و نیاز به ارزیابی بیشتر داشته باشد.
3. یافته‌های سند: دانشجویان باید ارزیابی‌های فونتانل خود از جمله اندازه، شکل، تنش و هرگونه ناهنجاری ذکر شده را به‌طور دقیق مستند کنند.
اهمیت بالینی فونتانل:
ارزیابی فونتانل جزء ضروری مراقبت های کودکان است و می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد وضعیت سلامت نوزاد ارائه دهد. تغییر در ظاهر فونتانل ممکن است شرایط مختلفی را نشان دهد، از جمله:
1. افزایش فشار داخل جمجمه: فونتانل های برآمده ممکن است در نتیجه شرایطی مانند هیدروسفالی، مننژیت، یا ضربه به سر ایجاد شود.
2. کم آبی: فونتانل های فرورفته ممکن است نشانه کم آبی بدن باشد که نشان دهنده مصرف ناکافی مایعات یا از دست دادن بیش از حد مایعات است.
3. بسته شدن زودرس: بسته شدن زودرس فونتانل (کرانیوسینوستوز) ممکن است به شکل غیر طبیعی جمجمه منجر شود و نیاز به مداخله جراحی داشته باشد.
شیوع:
تقریباً 0.1٪ از نوزادان ممکن است با کرانیوسینوستوز ظاهر شوند که منجر به بسته شدن زودرس فونتانل ها و رشد غیر طبیعی جمجمه می شود.
ملاحظات دارویی:
مداخلات دارویی معمولاً برای ناهنجاری های فونتانل استفاده نمی شود. با این حال، ممکن است داروهایی برای مدیریت علائم مرتبط با شرایط مؤثر بر فونتانل تجویز شود، مانند مسکن ها برای تسکین درد در موارد ضربه به سر یا آنتی بیوتیک ها برای درمان مننژیت باکتریایی.
تشخیص های پرستاری:
تشخیص های پرستاری مربوط به فونتانل ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. خطر آسیب ناشی از افزایش فشار داخل جمجمه یا ناهنجاری های فونتانل.
2. کمبود حجم مایع مربوط به کم آبی بدن به دلیل مصرف ناکافی مایعات یا از دست دادن بیش از حد مایعات.
3. تاخیر در رشد و تکامل مربوط به کرانیوسینوستوز یا سایر بدشکلی های جمجمه.
4. اضطراب مربوط به نگرانی های والدین در مورد ناهنجاری های فونتانل یا وضعیت سلامت نوزاد.
تهیه شده توسط تیم تولید محتوای علادیار
.
