درک تهوع: راهنمای جامع برای دانشجویان
معرفی:
حالت تهوع یک علامت شایع و ناراحت کننده است که توسط افراد در محیط های مختلف مراقبت های بهداشتی تجربه می شود. برای دانشجویان ، درک مفهوم تهوع، علل، تظاهرات آن و مداخلات برای ارائه مراقبت دلسوزانه و موثر از بیمار بسیار مهم است. در این مقاله، با هدف تجهیز دانشجویان به دانش لازم برای مقابله ماهرانه با این علامت، تهوع را با جزئیات بررسی خواهیم کرد.
توضیح حالت تهوع:
حالت تهوع یک احساس ناراحتی در معده است که اغلب با میل به استفراغ همراه است. این یک تجربه ذهنی است و می تواند از نظر شدت و مدت متفاوت باشد. تهوع می تواند توسط عوامل مختلفی از جمله اختلالات گوارشی، بیماری حرکت، بارداری، شیمی درمانی و استرس عاطفی ایجاد شود. بیمارانی که حالت تهوع را تجربه می‌کنند ممکن است احساس بی‌حالی، ناراحتی یا معده ناآرام را توصیف کنند.
علل تهوع:
عوامل متعددی می توانند در ایجاد حالت تهوع نقش داشته باشند، از جمله:
– اختلالات گوارشی، مانند گاستروانتریت، گاستریت، یا بیماری زخم معده.
– داروها، از جمله مواد افیونی، آنتی بیوتیک ها، عوامل شیمی درمانی و برخی داروهای روانپزشکی.
– بارداری، به ویژه در سه ماهه اول به دلیل تغییرات هورمونی.
– بیماری حرکت یا اختلالات دهلیزی، مانند اختلالات گوش داخلی یا سرگیجه.
– عوامل روانی، مانند اضطراب، استرس، یا پیش بینی رویدادهای ناخوشایند.
تظاهرات حالت تهوع:
بیمارانی که حالت تهوع را تجربه می کنند ممکن است علائم و نشانه های مختلفی را نشان دهند، از جمله:
– افزایش بزاق (بیش از حد بزاق) یا خشکی دهان
– رنگ پریدگی یا رنگ پریده
– تعریق یا دیافورز
– تاکی کاردی (ضربان قلب سریع) یا تغییرات در فشار خون
– کاهش اشتها یا بیزاری از غذا
– بی قراری یا اضطراب
مداخلات پرستاری:
1. ارزیابی کنید:
– یک ارزیابی کامل برای شناسایی محرک های بالقوه یا علل زمینه ای تهوع انجام دهید.
– تاریخچه پزشکی بیمار، داروهای فعلی، عادات غذایی و مواجهه اخیر بیمار را ارزیابی کنید.
2. اقدامات راحتی:
– مراقبت های حمایتی برای کاهش حالت تهوع و افزایش راحتی ارائه دهید.
– وعده‌های غذایی یا میان‌وعده‌های کوچک و ملایم مانند کراکر یا نان تست را برای کمک به آرام شدن معده ارائه دهید.
– هیدراتاسیون دهان را با مایعات شفاف یا تکه های یخ تشویق کنید تا از کم آبی بدن جلوگیری کنید.
3. داروها:
– برای رفع حالت تهوع و جلوگیری از استفراغ داروهای ضد استفراغ را طبق دستور تجویز کنید.
– داروهای ضد استفراغ رایج شامل اندانسترون، پرومتازین، متوکلوپرامید و دیمن هیدرینات است.
4. موقعیت یابی:
– برای به حداقل رساندن ناراحتی، به بیمار کمک کنید تا در یک موقعیت راحت، مانند نشستن عمودی یا دراز کشیدن با سر بالا باشد.
– از حرکات ناگهانی یا تغییر وضعیت خودداری کنید، زیرا این موارد می تواند حالت تهوع را تشدید کند.
نتیجه:
حالت تهوع یک علامت شایع است که در محیط های مراقبت های بهداشتی با علل و تظاهرات مختلف مواجه می شود. دانشجویان پ باید مکانیسم‌های زمینه‌ای تهوع، محرک‌های بالقوه آن و مداخلات پ مناسب را برای ارائه مراقبت بهینه از بیمار درک کنند. با گنجاندن این دانش در عمل خود، دانشجویان پ می توانند به طور موثر حالت تهوع را مدیریت کنند، ناراحتی بیمار را کاهش دهند و بهزیستی کلی را بهبود بخشند.
